<\/p>\nM<\/span>ekke d\u00f6neminde, Efendimiz (sav) \u0130sl\u00e2m’\u0131n nefesiyle dirilmek i\u00e7in gelenlerin biatlar\u0131n\u0131 kabul ederken onlardan “hicret” etmelerini de istiyordu. Bundan dolay\u0131 o d\u00f6nemde hicret, -iman\u0131n \u015fart\u0131 olmasa bile- \u0130slam esaslar\u0131na denk bir farz gibi de\u011ferlendiriliyor ve hatta hicret etmeyene m\u00fcnaf\u0131k nazar\u0131yla bak\u0131l\u0131yordu.<\/p>\n Sadece, Velid \u0130bn-i Velid, Ayya\u015f \u0130bn-i Rebia, Seleme \u0130bn-i Hi\u015fam gibi, Kur’an’\u0131n ifadesiyle, “m\u00fcstaz’af” diyebilece\u011fimiz zulme maruz kalm\u0131\u015f, m\u00fc\u015frikler taraf\u0131ndan tutuklan\u0131p i\u015fkence edilmi\u015f m\u00fcsl\u00fcmanlar hicret konusunda m\u00e2zur g\u00f6r\u00fclm\u00fc\u015flerdi. Zira bunlar, “L\u00e2il\u00e2he illall\u00e2h Muhammedurras\u00fbl\u00fcll\u00e2h” dedikleri g\u00fcnden itibaren zincire vurulmu\u015f, Mekke fethedilinceye kadar da ayaklar\u0131nda zincir, boyunlar\u0131nda buka\u011f\u0131, bin bir t\u00fcrl\u00fc i\u015fkenceye maruz olarak ya\u015fam\u0131\u015flard\u0131. O zul\u00fcmden ka\u00e7mak, hicret edip Allah Ras\u00fbl\u00fc’ne ula\u015fmak i\u00e7in \u00e7ok u\u011fra\u015fm\u0131\u015f, fakat zalimlerden kurtulamam\u0131\u015f ve hicret edememi\u015flerdi. Peygamber Efendimiz sabah namaz\u0131nda ruk\u00fbdan kalkt\u0131ktan sonra, ellerini kald\u0131r\u0131yor, bunlara dua ediyor ve “Allah’\u0131m Velid \u0130bn-i Velid’e, Allah’\u0131m Seleme \u0130bn-i Hi\u015fam’a, Allah’\u0131m Ayya\u015f \u0130bn-i Rebia’ya necat ver!” deyip inliyordu. Di\u011fer m\u00fcsl\u00fcmanlara mukaddes g\u00f6\u00e7 emri verirken onlara da hicret kap\u0131s\u0131 a\u00e7\u0131lmas\u0131 i\u00e7in dua ediyordu..<\/p>\n Hicret, s\u0131radan bir g\u00f6\u00e7 ve ge\u00e7ici bir yolculuk de\u011fildi. O sevdiklerini arkada b\u0131rakma ve s\u00fcrekli bir gurbete ad\u0131m atma demekti. Muhacirler, yurtlar\u0131n\u0131 yuvalar\u0131n\u0131, evl\u00e2d \u00fc \u0131y\u00e2llerini terkediyor, bilmedikleri diyarlara, tan\u0131mad\u0131klar\u0131 insanlar aras\u0131na gidiyorlard\u0131. Onlar\u0131n kimisi anne-babas\u0131ndan, kimisi e\u015fi ve \u00e7ocuklar\u0131ndan ayr\u0131 d\u00fc\u015fm\u00fc\u015f, sevdiklerini m\u00fc\u015frikler aras\u0131nda b\u0131rakarak “hicret” deyip y\u00fcr\u00fcm\u00fc\u015ft\u00fc. Mesela, Hazreti Ebu Bekir (ra) giderken, g\u00f6znuru Ai\u015fe annemiz yoktu yan\u0131nda; k\u0131z\u0131 Esma yoktu, o\u011flu Abdullah yoktu. O merhamet \u00e2bidesi ve \u015fefkat timsali Ebu Bekir Efendimiz, babas\u0131n\u0131, e\u015fini ve \u00e7ocuklar\u0131n\u0131 Allah’a emanet ederek ve vazife sorumlulu\u011funu babal\u0131k \u015fefkatinin \u00f6n\u00fcne ge\u00e7irerek yola koyulmu\u015ftu. Ashab efendilerimiz emre itaat ederek do\u011fup b\u00fcy\u00fcd\u00fckleri topraklardan ayr\u0131l\u0131yorlard\u0131 ama aileleriyle beraber g\u00f6n\u00fcllerini de arkada b\u0131rak\u0131yorlard\u0131. \u00c7\u00fcnk\u00fc, bir insan\u0131n ailesini, evlad \u00fc \u0131y\u00e2lini, do\u011fdu\u011fu yeri \u00e7ok sevmesi ve o insanlardan, o mekanlardan ayr\u0131lmak istememesi tabi\u00ee ve f\u0131tr\u00eedir. D\u00e2uss\u0131la (s\u0131la hasreti) her kalb sahibini inletecek bir ac\u0131d\u0131r ve hemen herkeste var olan bu hissi g\u00f6n\u00fclden s\u00f6k\u00fcp atmak m\u00fcmk\u00fcn de\u011fildir. Nitekim, Efendimiz (sav) bile Sevr ma\u011faras\u0131ndan ayr\u0131l\u0131p yola rev\u00e2n olaca\u011f\u0131 an ya\u015fl\u0131 g\u00f6zlerle son bir kere daha do\u011fup b\u00fcy\u00fcd\u00fc\u011f\u00fc topraklara bakm\u0131\u015f ve “Mekke! Seni o kadar \u00e7ok seviyorum ki, e\u011fer beni \u00e7\u0131karmasalard\u0131 -vallahi- senden ayr\u0131lmazd\u0131m.” buyurmu\u015flard\u0131. Hazreti Ebu Bekir ve Seyyidina Bilal gibi sahabe efendilerimizden baz\u0131lar\u0131 Peygamber k\u00f6y\u00fcnde Peygamberle beraber olmalar\u0131na ra\u011fmen d\u00e2uss\u0131la duygusuyla h\u0131\u00e7k\u0131ra h\u0131\u00e7k\u0131ra a\u011flam\u0131\u015f ve Mekke i\u00e7in \u015fiirler s\u00f6ylemi\u015flerdi.<\/p>\n \u0130\u015fte, b\u00f6yle bir ayr\u0131l\u0131\u011f\u0131n has\u0131l etti\u011fi dauss\u0131la duygusuyla geri d\u00f6nme tela\u015f\u0131na d\u00fc\u015fmeme, hicret beldesini terketmeme ve vazifeyi yar\u0131da b\u0131rak\u0131p oradan ayr\u0131lmama gibi maslahatlar ad\u0131na sahabe efendilerimiz “hicret beldesinde \u00f6lme, oray\u0131 asla terketmeme” mevzuuna \u00e7ok ehemmiyet veriyorlard\u0131. Dolay\u0131s\u0131yla, o d\u00f6nemde, talihsiz bir \u015fairden ba\u015fka hi\u00e7 kimse Medine’yi b\u0131rakmam\u0131\u015f, Mekke’ye d\u00f6nmemi\u015fti. D\u00f6nmek bir yana, onlar hicret mahalleri d\u0131\u015f\u0131nda bir yerde vefat etmekten bile korkmu\u015f, ba\u015fka yerde \u00f6lmeyi hicreti eksik b\u0131rakmak olarak anlam\u0131\u015flard\u0131.<\/p>\n Buhar\u00ee ve M\u00fcslim gibi g\u00fcvenilir kaynaklarda ge\u00e7en bir hadis-i \u015ferifte anlat\u0131ld\u0131\u011f\u0131na g\u00f6re, Sa`d \u0130bni Eb\u00ee Vakk\u00e2s (ra) Ved\u00e2 Hacc\u0131 senesinde Mekke’de \u015fiddetli bir hastal\u0131\u011fa yakalanm\u0131\u015ft\u0131. Orada vefat etmekten \u00e7ok korkmu\u015f ve kendisini ziyarete gelen Peygamber Efendimize \u015f\u00f6yle demi\u015fti: “Y\u00e2 Ras\u00fblallah! Arkada\u015flar\u0131m gidecek de ben kalacak m\u0131y\u0131m; yoksa ben burada m\u0131 \u00f6lece\u011fim?” Allah Ras\u00fbl\u00fc (sav) de ona, “Hay\u0131r, sen burada kalmayacaks\u0131n. Allah’tan \u00f6yle umuyorum ki, daha nice y\u0131llar ya\u015fayarak Allah r\u0131zas\u0131 i\u00e7in g\u00fczel i\u015fler yapacak ve y\u00fckseleceksin; kimi insanlar (m\u00fc’minler) senden fayda, kimileri de (k\u00e2firler) zarar g\u00f6recekler.” demi\u015f, “Allah\u0131m! Ash\u00e2b\u0131m\u0131n hicretini tamamla! Onlar\u0131 geri d\u00f6nd\u00fcr\u00fcp hicretlerini yar\u0131m b\u0131rakma!” diye dua etmi\u015f ve Sa`d \u0130bn-i Havle’nin Mekke’de \u00f6lmesine \u00fcz\u00fcld\u00fc\u011f\u00fcn\u00fc de ifade buyuran Efendimiz s\u00f6zlerini \u015f\u00f6yle bitirmi\u015fti, “Ac\u0131nacak durumda olan Sa`d \u0130bn-i Havle’dir, yaz\u0131k onun haline!”<\/p>\n O’nun Sesini Duyurmak \u0130\u00e7in Gidin!..<\/p>\n \u00d6zellikle 90’l\u0131 y\u0131llarda yurtd\u0131\u015f\u0131nda kald\u0131\u011f\u0131m yerlerde Allah Ras\u00fbl\u00fc’n\u00fc \u00e7ok garip hissetmi\u015ftim. “Buralarda \u00e7ok az an\u0131l\u0131yorsun ya Ras\u00fblallah, herhalde \u00e7ok gurbet ya\u015f\u0131yorsun!” demi\u015ftim. O’nun ruh\u00e2niyetinden \u00f6z\u00fcr dileyerek, “Davud’un sesi Seninkinden y\u00fcksek \u00e7\u0131k\u0131yor. S\u00fcleyman’\u0131n sesi Senin sesinden daha \u00e7ok duyuluyor. Her yandan Musa’n\u0131n sesi, \u0130sa’n\u0131n sad\u00e2s\u0131 geliyor. O ses ve sad\u00e2lara da ruhlar\u0131m\u0131z kurban. Ama Ya Ras\u00fblallah, en g\u00fcr ve y\u00fcksek sad\u00e2 Senin sesin olmal\u0131 de\u011fil miydi? Sporda ba\u015far\u0131l\u0131 olamam\u0131\u015f bir tak\u0131m\u0131n bayra\u011f\u0131n\u0131n birka\u00e7 ad\u0131m a\u015fa\u011f\u0131ya \u00e7ekilmesi gibi nam-\u0131 celilinin a\u015fa\u011f\u0131ya \u00e7ekildi\u011fini g\u00f6r\u00fcyorum ve adeta i\u00e7im par\u00e7alan\u0131yor.” demi\u015ftim. \u00dcmmetinden birisi olarak Efendimize kar\u015f\u0131 derin bir mahcubiyet duymu\u015f, \u00e7ok utanm\u0131\u015ft\u0131m. Utanm\u0131\u015ft\u0131m zira, O’nu biz duyuramam\u0131\u015f, y\u00fcksekte olmas\u0131 gerekeni biz omuzumuza al\u0131p y\u00fckseltememi\u015ftik.<\/p>\n Sahabe Efendilerimiz i\u00e7in “Kur’an’\u0131n mucizesi bir cemaat” diyoruz. \u00c7\u00fcnk\u00fc onlar, \u00e7ok k\u0131sa bir s\u00fcrede emanete ehil h\u00e2le geldiler; cihan\u0131n d\u00f6rtbir yan\u0131na Allah’\u0131n dinini ve Ras\u00fbl\u00fc’n\u00fcn s\u00fcnnetini g\u00f6t\u00fcrd\u00fcler. Her tarafta Efendimizin sesinin duyulmas\u0131n\u0131 sa\u011flad\u0131lar. O Kur’an bug\u00fcn de var. O bug\u00fcn de sahabe nesli gibi bir nesil yeti\u015ftirme g\u00fcc\u00fcne sahip; fakat Allah’\u0131n dini de, Ras\u00fbl\u00fc’n\u00fcn s\u00fcnneti de, Kur’an da bizden vefa bekliyor.<\/p>\n \u00d6yle inan\u0131yorum ki, bir yolunu bulan herkes sebepler dairesinde kendine d\u00fc\u015feni yap\u0131p sonra da Allah’a m\u00fctevekkil olarak mutlaka hicret etmeli; gitti\u011fi yerde bir diplomat gibi vatan\u0131m\u0131z ve milletimizin temsilcili\u011fini yapmal\u0131, oradan T\u00fcrkiye’yi g\u00f6zetip T\u00fcrkiye’yi kollamal\u0131.. y\u00fcre\u011fi daima T\u00fcrkiye i\u00e7in \u00e7arpmal\u0131.. vatan ve millet ad\u0131na y\u00fckselen menfi ya da m\u00fcsbet sesleri bir de oradan dinlemeli, baz\u0131 kap\u0131lar\u0131 T\u00fcrkiye hesab\u0131na zorlamal\u0131 ve milletimizin istikbali i\u00e7in ne yap\u0131lmas\u0131 gerekiyorsa onu yapmal\u0131.<\/p>\n Neylersiniz ki, bunlar\u0131 arzulasam ve dilimin d\u00f6nd\u00fc\u011f\u00fcnce hicrete te\u015fvik etsem de bu konuda bir m\u00fceyyidem \u2013\u015fimdilerde yapt\u0131r\u0131m g\u00fcc\u00fc diyorlar\u2013 yok benim. Bu s\u00f6zleri, bir m\u00fcessese ya da bir te\u015fkilat ad\u0131na s\u00f6ylemedi\u011fim i\u00e7in ben ne kadar “hicret edin” desem de bu konuda bir m\u00fceyyide uygulamam s\u00f6z konusu de\u011fil. \u00d6yle olunca da gitmeyen gitmiyor; tabi\u00ee sevaptan da mahrum kal\u0131yor ve gitmeyenlerin pek \u00e7o\u011fu bencilli\u011fe g\u00f6m\u00fcl\u00fcyor. Bu sebepledir ki, Cenab-\u0131 Hakk baz\u0131lar\u0131n\u0131 te’dib de ediyor; samimi m\u00fc’minleri birbirine d\u00fc\u015f\u00fcr\u00fcyor, onlara birbirlerinin kusurlar\u0131n\u0131 g\u00f6steriyor; neticede herkes di\u011ferinin savc\u0131s\u0131 gibi davran\u0131yor, ba\u015fkas\u0131nda g\u00fcnah aramaya ba\u015fl\u0131yor. Oysa ki, “Allah yolunda hicret eden kimse yery\u00fcz\u00fcnde gidecek \u00e7ok g\u00fczel yerler ve bolluk (imk\u00e2n) bulur.” (Nisa, 4\/100)<\/em><\/strong> mealindeki ilah\u00ee beyana itimad ederek gitseler, hem Allah r\u0131zas\u0131n\u0131 tahsil edebilecekleri bir yola girmi\u015f olacak hem de ba\u015fkas\u0131n\u0131n g\u00fcnahlar\u0131n\u0131n pe\u015finde olma yerine sevap arkas\u0131ndan ko\u015facaklar. Belki onlar da birer Mus’ab bin Umeyr olacaklar.<\/p>\n Asl\u0131nda, Mus’ab’a da akl\u0131m ermiyor benim. Gen\u00e7li\u011finin bahar\u0131nda, makam mans\u0131p, mal-men\u00e2l her \u015feyi arkaya at\u0131yor; nefsini, d\u00fcnyev\u00ee isteklerini ayaklar\u0131 alt\u0131na al\u0131yor ve Yesrib’e gidiyor; onun gitti\u011fi d\u00f6nemde oras\u0131 hen\u00fcz Medine olamam\u0131\u015f, kupkuru bir \u00e7\u00f6l. D\u00fc\u015f\u00fcnceleri ters, g\u00f6zleri kanl\u0131, elleri silahl\u0131 adamlar\u0131n aras\u0131nda kal\u0131yor; onlara iman hakikatlerini anlatabilmek i\u00e7in \u00e7\u0131rp\u0131n\u0131rken ba\u015f\u0131nda kavis \u00e7izen k\u0131l\u0131\u00e7lar\u0131n g\u00f6lgesinde maruz kald\u0131\u011f\u0131 hakaret ve tehditlere ald\u0131rm\u0131yor. Ertesi sene kad\u0131n-erkek yetmi\u015f insan\u0131 arkas\u0131na tak\u0131p Mekke’nin yolunu tutuyor; Efendimizin huzuruna var\u0131nca “Sana bunlar\u0131 arma\u011fan olarak takdim ediyorum y\u00e2 Ras\u00fblallah” der gibi Medine’de \u0130sl\u00e2m’\u0131n girmedi\u011fi hi\u00e7bir ev kalmad\u0131\u011f\u0131n\u0131 m\u00fcjdeliyor.<\/p>\n S\u00f6z buraya gelmi\u015fken, son d\u00f6nemde Anadolu’nun ba\u011fr\u0131ndan \u00e7\u0131k\u0131p herbiri bir e\u011fitim g\u00f6n\u00fcll\u00fcs\u00fc olarak d\u00fcnyan\u0131n her taraf\u0131na seyr u seferler d\u00fczenleyen ve a\u00e7t\u0131klar\u0131 okullarla \u00fclkemizin, milletimizin y\u00fcz ak\u0131 olan muhacirleri y\u00e2d etmemek vefas\u0131zl\u0131k olur. Ayd\u0131n A\u011fabey, dilini, k\u00fclt\u00fcr\u00fcn\u00fc bilmedikleri yabanc\u0131 \u00fclkelerde, \u00e7ok a\u011f\u0131r \u015fartlar alt\u0131nda, yaz\u0131n kavuran s\u0131ca\u011fa k\u0131\u015f\u0131n da donduran so\u011fu\u011fa ra\u011fmen vazife yapan gencecik \u00f6\u011fretmenleri g\u00f6zleri dolarak ve heyecan i\u00e7inde anlat\u0131rd\u0131. Evet, bu devrin karasevdal\u0131lar\u0131 da hicret kervan\u0131na kat\u0131ld\u0131lar. Giderken geri d\u00f6nmeyi d\u00fc\u015f\u00fcnmediklerinden ve rahat ya\u015fama gibi bir dertleri de olmad\u0131\u011f\u0131ndan, yaz\u0131n ba\u015flar\u0131na bir \u015fey sarmadan sivrisineklerden korunamayacaklar\u0131, k\u0131\u015f\u0131n da kal\u0131n bir \u00f6rt\u00fcye sar\u0131nmadan donmaktan kurtulamayacaklar\u0131 yabanc\u0131 memleketlerde ya\u015famaya raz\u0131 oldular. Zaten o \u015fekilde bir beklentisizlikle gitmeselerdi onlar\u0131n hicreti de yar\u0131m kal\u0131rd\u0131. \u00c7\u00fcnk\u00fc, muhacir, hicret etti\u011fi yere orada \u00f6lme niyetiyle gitmelidir; yoksa, \u015fartlar biraz a\u011f\u0131rla\u015ft\u0131\u011f\u0131 zaman d\u00f6nmeyi d\u00fc\u015f\u00fcnebilir. Annenin bir iste\u011fiyle, baban\u0131n bir talebiyle, vatan topra\u011f\u0131n\u0131n bir an g\u00f6zde t\u00fctmesiyle oray\u0131 terk edip d\u00f6nebilir. B\u00f6ylece hem hicretini yar\u0131m hem de vazifelerini muattal b\u0131rakm\u0131\u015f olur.<\/p>\n \u015eu kadar var ki, hicret beldesi ancak ba\u015fka bir hicret diyar\u0131 niyetiyle terkedilebilir. E\u011fer, tercih ve takdirlerini kendi tercih ve takdirlerimizden daha k\u0131ymetli sayd\u0131\u011f\u0131m\u0131z, de\u011ferlendirmelerine itimad etti\u011fimiz \u00f6\u011fretmenlerimiz, dostlar\u0131m\u0131z, arkada\u015flar\u0131m\u0131z varsa ve onlar bulundu\u011fumuz yerde de\u011fil de bir ba\u015fka mekanda olmam\u0131z\u0131n yapt\u0131\u011f\u0131m\u0131z vazife ad\u0131na daha verimli olaca\u011f\u0131n\u0131 d\u00fc\u015f\u00fcn\u00fcyorlarsa, biz de onlar\u0131n bu husustaki tavsiyelerine uyup i\u015faret ettikleri yere gidebiliriz. Fakat, yeni yerimize giderken de yine “\u00f6l\u00fcm an\u0131na kadar hicret beldesinden ayr\u0131lmama” esas\u0131na uygun \u015fekilde niyet tashihi yaparak gideriz.<\/p>\n K\u0131r\u0131k Testi<\/p>\ntweet<\/a>