Birinci Levha – Bediüzzaman Said Nursi

[Ehl-i gaflet dünyasının hakikatını tasvir eder levhadır.]

 

Beni dünyaya çağırma 

Ona geldim fena gördüm.

Dema gaflet hicâb oldu

Ve nur-u Hak nihan gördüm.

Bütün eşya-yı mevcudat            

Birer fâni muzır gördüm.

Vücud desen onu giydim

Ah ademdi çok bela gördüm.

Hayat desen onu tattım             

Azab ender azab gördüm.

Akıl ayn-ı ikab oldu

Bekayı bir bela gördüm.

Ömür ayn-ı heva oldu  

Kemal ayn-ı heba gördüm.

Amel ayn-ı riya oldu

Emel ayn-ı elem gördüm.

Visal, nefs-i zeval oldu

Devayı ayn-ı dâ’ gördüm.

Bu envâr, zulümat oldu

Bu ahbabı yetim gördüm.

Bu savtlar, na’y-ı mevt oldu      

Bu ahyayı mevat gördüm.

Ulûm, evhama kalboldu

Hikemde bin sekam gördüm.

Lezzet, ayn-ı elem oldu              

Vücudda bin adem gördüm.

Habib desen onu buldum

Ah! Firakta çok elem gördüm.