İrfana Yolculuk
İlgili Yazılar
Vemâ tevfîkî vela’tısâmî illâ billâh…aleyhi tevekkeltü ve ileyhi ünîb… Eşhedü ellâ ilâhe illallâhü vahdehû lâşerîke lehû velâ nazîra lehû velâ misâle leh… Ellezî lâ uhsî senâen aleyh…Kemâ esnâ alâ nefsihî… Azze câruhû ve celle senâühû velâ yü’zamü cündühû velâ yuhlefu va’dühû velâ ilâhe gayruh… Ve neşhedü enne Seyyidenâ ve Senedenâ ve Mevlânâ Muhammeden Abdühû ve Rasûlüh… Essâbiku ilel-enâmi nûruh verahmetün lil-âlemîne zuhûruh Sallallâhü teâlâ aleyhi ve alâ âlihî ve evlâdihî ve ezvâcihî ve eshâbihî ve etbâıhî ve ahfâdihî ecmeîn Emmâ ba’dü feyâ ıbâdallâh ittkullâhe teâlâ ve atîûh fekad kâlellâhü teâlâ fî kitâbihil-kerîm Eûzü billâhi mineşşeytânirracîm…Bismillâhirrahmânirrahîm… ” Ya eyyühellezîne âmenüsbirû…” (Ali İmran, 3/200)
MUHTEREM MÜSLÜMANLAR!..
Her muvaffakiyetin arkasında, ısrar etme, dayanma direnme vardır.
İnandığımız yolda, dayandığımız, direndiğimiz sabrettiğimiz nisbette muvaffakiyet elde edecek, Cenab-ı Hakkın rızasını kazanacağız. Ufak bir gevşeklik, ufak bir tereddüt, bütün kalbi melekelerimizin, dimağî meleklerimizin sönmesine sebebiyet verecek ve o ana kadar yaptığımız boşuna gidecektir.
Nice yolda işi bırakmış dönmüş kimseler vardır ki, o ana kadar çektiği zahmetler yanında kâr kalmış, hiç bir şey de kazanamamışlardır.
Esasen dünya hayatında da durum bu merkezdedir. Hangi işimiz vardır ki onu yarıya kadar götürüp bıraktıktan sonra ondan semere almayı bekleyelim. Bağımızın tımarı, hayvanlarımızın bakımı, evlatlarımızın bakımı..bunlardan hangisini yarıda bıraktıktan sonra semere aldığımız müşahede edilmiştir.
Allah’a ait, Ahirete ait cenneti kazanmaya matuf bütün işlerde, mümin aynı kanunla hareket eder. Nazarını tevcih ettiği Allah ufkundan bir an olsun nazarını ayırmaz, gönlünden derin bir iştiyak ve arzuyla daima Allah’a mülakî olacağı o ânı intizara eder, o kapıdan ayrılmak ona adeta ölüm gelir ve o, Allah’ın inayet ve tevfikiyle muvaffak olur.
Bir kedinin, delikten çıkan bir mahluku beklediği gibi, Hakkın rızasını, Hakkın tecelli edeceği ânı bekleyen insan muvaffak olur. Günlerce aylarca senelerce katettiği halde umduğunu elde edememesine rağmen yılmayan usanmayan insan, o yolu kateder, tepeleri aşar ve umduğunu da Allah’ın tevfik ve inayetiyle elde eder.
Allah Rasulü tazyikler karşısında hırçınlıklar anlayışsızlıklar karşısında eğer tereddüt gösterse dönseydi, bugün bizim müşahede ettiğimiz muvaffakiyeti elde edemeyecekti. O her şeye rağmen, 13 sene adeta sema yüzüne bakmıyor, yeryüzüne bakmıyor, kimse O’nun sözüne kulak vermiyordu. Bütün bunlara rağmen ısrar etti direndi, sabretti dayandı. Allah da tevfikini yâr etti.
Dönek kimseler matlubu elde edemezler. Yarı yolda işi bırakanlar matlubu elde edemezler. Tepeye çıkarken zoru gördüklerinden ötürü işi bırakanlar matlubu elde edemezler.
Kaskatı bir kalbe sahip olduğun an ve aynı zamanda basit haline mazhar olup alabildiğine münşerih bir kalbe sahip olduğun an, her iki anda da aynı vaziyette Allah’a müteveccih isen, Allah’ın tevfik ve inayetiyle muvaffak olursun.
Yağmurlu yerle yağmursuz yeri, yağmurlu sema ile yağmursuz semayı, kupkuru zeminle ot bitmiş zemini bir tutmayan insan muvaffak olamaz. Yağmurun altında da kupkuru yerde de ıslanan insanlar muvaffak olurlar. Taştan dahi bir şey çıkacağına inanmış kimseler muvaffak olurlar.
Rasulü Ekrem işte bu sırrın abidesidir. O’nun sadık yârânı bu sabrın abideleridir. Sabrettiler, dayandılar Allah da tevfikini yâr etti.
“Ya eyyühellezîne âmenüsbirû ve sâbirû…”(Ali İmran, 3/200) Ey iman edenler siz de sabredin direnin, yılgınlık ve tereddüt göstermeyin. Her şeye rağmen Allah kapısında kalmaya ve durmaya ısrar edin…
ve sâbirû…Birbirinize sabır tavsiyesinde bulunun, sabrı anlatın, halinizle sabrı gösterin…
ve râbitû…Birbirinize sımsıkı bağlanın, mehalike karşı uyanık göz olun, tehlikeleri gözetlemede çok uyanık olun, memleketi saracak evinizi saracak, ufkunuzu saracak yılanlara çıyanlara karşı uyanık olun, hep beraber olun…Birinizin gözü diğeriniz hesabına baksın, diğerinizin kulağı bir berikini duysun, birbirinizin hesabına görür, birbirinizin hesabına duyar, birbirinizin hesabına konuşur, birbirine bağlanmış bir cemaat haline gelin. Ta ki felahı elde edesiniz…
Kur’an-ı Kerim, insanların felahı elde ermelerini bu hususlara bağlamıştır. Dayanacaksın, direneceksin, tereddüt göstermeyeceksin Aynı halin ve havanın başkalarına intikal ettirilmesini temin edeceksin, başkalarına da duyurmaya çalışacaksın. Ve sonra sımsıkı bünyan-ı marsus haline geleceksin.. birbirine perçinlenmiş duvarlar haline, kurşunla birbirine bağlanmış duvarlara haline geleceksin, bir bütün halinde arzı didar edeceksin. Allah o zaman seni muvaffak kılacaktır. Cenab-ı Hak bizi öyle etsin ve inşallahü teala muvaffak eylesin…
Her şeyin sarsıldığı ve yıkıldığı anda, bu kudsî hakikatı anlayan kimseler, bu noktada Cenabı Hakkın tevfikine itimad ettikleri için, Allah onları muvaffak kıldı.
Rasulü Ekreme bağlı bir cemaat için, O’nun kaybı kadar müthiş ve insanı dilhûn eden ikinci bir hadise tasavvur edilemez. Cemaati Rasulü Ekremi öyle bir seviyor O’na öylesine bağlıydılar ki, bir gün görmeme onlar için cehennem azabı oluyordu. Bununla beraber uyanık insanlar, kendilerine hak ve hakikat anlatıldığı andan itibaren, neye bağlanmaları lazım geldiğini kavrıyor, Allah’a tevekkül ediyor, Allah’a dayanıyor ve O’nun açtığı çığırda, O’nun gösterdiği ufka doğru koşmaya çalışıyorlardı.
Hz.Ebu Bekir bu dayanmanın, direnmenin ve tereddüt göstermemenin Peygamberimizden sonra adeta tek insanı desek sezadır. Hayatı hep beraber geçmiş, en tehlikeli anlarda hep beraber bulunmuş, hayattayken O’na gelebilecek bütün mehalike karşı göğsünü siper yapmış, kalkan yapmış, varlığını her an O’nun için amade, O’nun için kurban vaziyetinde tutmuş bir insan, O vefat ettiği zaman sarsılması düşünülürdü, belki de onun da tereddüde düşmesi düşünülürdü. Fakat Peygamberimiz işi nerede bıraktıysa o aldı oradan yürütüverdi ve Allah’ın inayetiyle kafirin burnunu kırıverdi, münafığı içinden atıverdi, hiç tereddüt göstermedi
Allah Rasulü’nün ordusunu teşcî etti, “Bu ordu düşmanın karşısına gitsin! Bu Rasulüllah’ın emridir” demişti.
Zekat vermeme hususunda direnenlere karşı tereddüt gösterenlere karşı çıkıverdi, atına bindi, onlara karşı cihad ilan ediverdi.
Allah Rasulü’nün şu sözüne tam uyuyordu: “Allah yolunda cihad etmekle memurum; iman edecekleri, namazlarını dosdoğru kılacakları, zekatlarını tastamam verecekleri âna kadar cihadla memurum mükellefim!” diyordu, hiç tereddüt göstermiyordu. İş Rasulüllah’ın getirildiği yerden ele alınıyor ondan sonra da yürütülüyordu. Allah da tevfikini yâr ediyordu.
Düşünün ki bir taraftan Roma İmparatorluğuna karşı ordu gönderirken, beri tarafta Yemame’de yalancı Peygamber Müseyylemetül-Kezzab binlerce insanı baştan çıkarmış, etrafına toplamıştı, onun da burnunu kırıyordu.
Münafıklar Medine içinde ve dışında fitne çıkarmaya çalışıyorlardı, onların da yüzleri yere sürtülüyordu.
Bu, sabrın, direnmenin, dayanmanın, hak bildiği yolda yılgınlık göstermemenin ifadesiydi.
Tereddütler daima insanları geri bırakır. Tevrat’a ait bir vakayı Cenabı Musa’dan naklen şöyle duyuyoruz: “Ya ilahel-alemin çok kimseleri görüyorum ki,, sana doğru gelirken onlar ayrı yolda bırakıp dönüyorlar. Nice kimseleri görüyorum ki, tepeleri aşarken, yolları katederken sana gelen bu kimseler sonra geriye dönüyorlar.”
Cenabı Hak kemali hikmetle ferman ediyor: “Ya Musa! Onlar bana gelmiş kimseler değillerdi. Gelmeye niyet etmiş, tereddüdünü içinden atamamış, esasen direnme kazanamamış, güç kazanamamış, sabretmesini öğrenememiş, insan matlubuna nasıl maksuduna mahbubuna nasıl ulaşır onu bilememiş kimseler, onlar şaşkınlardır…”
İşte 20’inci asırdaki bu kötü manzarayı hasıl eden de bu kabil şaşkınlardır. Çok şaşkın kimseler vardır ki hemen yola girdiği an matlubunu elde etmeyi, mahbubunu elde etmeyi, maksuduna nail olmayı düşünür. Halbuki bu yol uzaktır. Yunus’un diliyle: Menzili çoktur, geçidi yoktur, derin sular var…Çok kandan irinden deryaları geçeceksin, belki ondan sonra matlubuna, maksuduna nail olacaksın, vasıl olacaksın.
Cenabı Hak sebat ve sabır gösterenlerden, kabz halinde bast halinde kendisine müteveccih olanlardan, ısdırap ve ızdırar zamanında, refah ve saadet anında aynı vaziyette kendisine müteveccih olanlardan eylesin…
Kemâ kâlellâhü tebârake ve teâlâ fil-kelâm… Ve izâ kuriel-Kur’ânü festemiû leh… Ve ensıtû lealleküm türhamûn… Eûzü billhi miheşşeytânirracîm…Bismillâhirrahmânirrahîm…” “İnnallâhe maallezînet-tekav vellezîne hüm muhsinûn…Sadekallâhül-Azîm… Bârekallâhü ve velicemîıl-mü’minin… …………………………………………………… Elhamdülillâh, Elhamdülillâh, Elhamdülillâhi hamdel-kâmilîne kemâ emarr Eşhedü ellâ ilâhe illallâh ve eşhedü enne Muhammeden abdühû ve Rasûlühün-Nebiyyül-Mu’tebarr… Ta’zîmel-linebiyyihî ve tekrîmen lifehâmeti şâni safiyyih… Fekâlellâhü Azze ve Celle min kâilin muhbiran ve âmirâ… İnnallâhe ve melâiketehû yüsallûne alen-Nebiyy Yâ eyyühellezîne âmenû sallû aleyhi ve sellimû teslîmâ…Lebbeyk!.. Allâhümme salli alâ Seyyidinâ Muhammedin ve alâ âli Seyyidinâ Muhammedin Kemâ salleyte alâ Seyyidinâ İbrâhîme ve alâ âli Seyyidinâ İbrâhîme fil-âlemîne Rabbenâ inneke Hamîdün Mecîd. Ve bârik alâ Seyyidinâ Muhammedin ve alâ âli Seyyidinâ Muhammedin kemâ bârakte alâ Seyyidinâ İbrâhîme ve alâ âli Seyyidinâ İbráhîme fil-âlemîne Rabbená inneke Hamîdün Mecîd. Verdallâhümme anissıddîkı Ebî Bekrin vel-Fârûka Omara ve Osmâne ve Aliyyin Radyallâhü anhüm ve anissitteti bakıyetil-aşeratil-mübeşşirati ve anissahâbeti vettâbiîne el-Ahyâru minhüm vel-Ebrâr. Ve Selleme teslîmen kesîran ilâ yevmil-haşri vel-karâr vahşürnâ meahüm bilutfike âmîn… Allâhümmensur men nasaraddîn…” “İnnallâhe ye’müru bil-adli vel-ihsâni ve îtâi zil-kurbâ ve yenhâ anil-fahşâi vel-münkeri vel-bağy… yeızuküm lealleküm tezekkerûn. (16/90) İbâdallâh!.. Allah’ın kulları!.. Bu şeref bu paye bu ünvan size yeter; Allah’ın kulları!.. Allah’a kul olma âlî payesiyle şerefyâb ve serfirâz olan, Allah’a kul olma şerefini ihraz eden, bütün şerefi Allah’a kulluğuna bağlı olan, şerefi O’na kullukla bulan Allah’ın şerefli kulları!.. İttekullâhe ve atîû. Allah’a karşı gelmekten, isyandan çok korkun; Azameti kadar, acziniz ve fakrınız kadar, büyüklüğü kadar küçüklüğünüz kadar korkun!.. İsyandan sakının ve saygı içinde ona itaat edin. Takva dairesi içine girin! Ayat-ı tekviniyenin esrarını kavrayın İlahi kelamla ve kendinizle tevfikini yapın! İnnallâhe ye’müru bil-adli. Allah en geniş manasıyla adaletle; Dosdoğru yolda sıratı müstakimde dürüst bir hayat yaşamakla emrediyor. vel-ihsâni. En geniş manasıyla ihsanla; Mevlayı müteali görüyor gibi O’na kulluk yapmakla; her ne kadar siz O’nu görmeseniz de O sizi görüyor ve her halinize nigehban bulunuyor ya!.. Ve îtâi zil-kurbâ. Yakın daireden başlamak süretiyle yakınlara bir şeyler vermekle, Yüce ve yüksek olan İslamiyetin ufkunuzda şehbal açması yücelmesi ve bayraklaşması uğrunda servetinizi sarfetmekle emrediyor. Ve yenhâ anil-fahşâi vel-münkeri vel-bağy. Ahlaksızlığın her çeşidinden; Büyüğünden küçüğünden gizlisinden açığından, Dinin kerih gördüğü, Rasulü Ekremin çirkin dediği şeylerden sizi menediyor. Dinin emirlerini dinlemeyip serkeşlik yapmanın, hakka baş kaldırmanın, huzursuzluk çıkarmanın her çeşidinden de men ediyor. Yeızuküm lealleküm tezekkerûn. Size böyle vâz-u nasihatta bulunuyor, İrşad ediyor ta düşüne, kendinize gelesiniz, istikamet bula, inhiraflardan uzak kala, rızasını kazanarak emnü eman içinde doğruların varacağı cennete dahil olasınız… Ekımıssalâh innassalâte tenhâ anil-fahşâi vel-münkar…vele-zikrullâhil-ekbar…vallâhü ya’lemü mâ-tasnaûn… (Ankebut, 29/45)
Fethullah Gülen Hocaefendi’nin” 18 Nisan 1975 ” tarihli “TEVHİD” konulu hutbesinin deşifresidir.
tweet
