Nefsini terketmeden, Rabbini arzularsın, Hayvanı sen geçmeden, insanı arzularsın! (Men arefe nefsehü, fekad arefe rabbeh), Kendini sen bilmeden, Sübhânı arzularsın! Sen bu evin kapısın, henüz bulup açmadan, Ma’şûka kavuşacak, zamanı arzularsın! Dışarı üfürmekle, yakılır mı bu ocak? Gönlün Hakka vermeden, ihsânı arzularsın! Dağlar gibi kuşatmış, tenbellik, kardeş seni, Günahını bilmeden, gufrânı arzularsın! Konuk için evin yok, hiç hazırlığın da yok, …
Devamını Oku »