Etiket Arşivi: gözyaşları

Çile, yüce hedeflere varmanın ve yüksek neticeler elde etmenin tek yoludur. Hakikat yolcusu, çile ile günahlardan arınır; onunla saflaşır ve onunla özüne erer. Çilenin olmadığı yerde ne olgunlaşmadan ne de ruhla bütünleşmeden bahsedilemez. Çile, hakikat erinin, her köşe başında sarmaş-dolaş olacağı acı; fakat vefalı yoldaşıdır. Upuzun yollar onunla yeknesaklıktan kurtulur. Hayat, onunla aydınlığa kavuşur ve kişi ancak onunla yaşamanın zevk …

Hakk rahmetinin insan gözünde damla damla olmasıdır gözyaşları. Dilin, duygunun ve gönlün el ele, yüz yüze birleştiği, iç içe girdiği ânın çiçekleşmesi üzerinde jâledir gözyaşları… Cennet hûrilerinin kulaklarındaki küpeler, göz damlalarının yanında toprak kadar aşağı ve değersiz kalır..! Heybet, korku, saygı ve sevgi gibi insanı duygulandıran, gönül tasını yakan ve kalpten sefil arzuları sıyırıp atan, ulvî hislerin çepeçevre ruhu sardığı …

Kitap gözyaşı üzerine kurulu. Peygamberimizden, sahabelerden, Bediüzzamandan en sonunda da Hocaefendiden örnekler vererek gözyaşını bize anlatmaya çalışıyor. Özellikle Üstada kitabın yaklaşık yarısını ayırarak risalelerden birçok alıntı yapılmış. Neredeyse risalelerdeki tüm bölümler derlenerek alınmış. Bu konuya özel ilgi duyanlar için faydalı olabilir. Takdim Gözyaşları! Hak rahmetinin insan gözünde damla damla olmasıdır gözyaşları… Dilin, duygunun ve gönlün el ele, yüz yüze birleştiği, …

-İslâm’ın koruyucu zırhı hükmünde olan ve dinin ayakta durabilmesi için insanlar arasında daima canlı tutulması gereken “müeyyidât” dediğimiz esaslar vardır. Bu esasların birincisi, “emr-i bi’l-ma’ruf nehy-i ani’l-münker”dir; yani, sürekli iyiliği emretmek ve kötülükten alıkoymaktır. Müeyyidâtın çok önemli diğer bir yanını da “rekâik” teşkil eder. Ne var ki, bunların tesir edebilmesi için önce sağlam iman gereklidir. -Bazı yönleri itibarıyla irşattan ayrılan …

“Tâbiîn devrinde yaşamış Hak Dostlarının önde gelenlerinden olan ve gerek zaman bakımından gerekse mekan bakımından top yekun bütün İslâm âleminin kendisi ile iftihar ettiği ulular kâfilesinin serdarlarından birisi olarak tarihe geçen  yüce ruhlu bir kadın vardır: Hazret-i Râbiatü’l Adeviyye kuddise sirruhü… Hayatını istikâmet, ibâdet, hayır, iffet ve fazîlet dairesinde geçirmiş olması itibariyle kendisine, “Ümmü’l Hayr”, yani Hayırların Anası” lâkabı verilen …

Gözler ufuklarda… Çilekeş bir hayatın ardından Ak müjdeler getirecek göçmen kuşlar Anneler yine sevmesini öğrenecek Sâbâ ılık ılık esmese de ruhlara Ümit sünbüllenecek müjde müjde …Ve bir gün beyaz güvercinler dünyamıza… Daha fazla boğulmasın diye körpe gönüller Yağmurlarla gelecek… Tutuşan yüreğinden sevgi damıt zamana Kıvılcımlar özünün destânını yazsın Küsmesin diye yarınlar Solmasın diye güller gönül bahçelerinde Kasırgalar Benlikleri yerle-bir etsin …

Bu tuzak ülkesinde, böylesine pervaz edişlerle arşiyeler yapıp, nazlı nazlı lâhut âleminin kapısını çalmak başka hangi fâniye müyesser olmuştur?..Eserinde esrarını izlemek; buldukça aramaya istek kazanmak ve Yunus diliyle “Deryada mâhî ile, Sahrada âhû ile” O’nu yâd etmek, inlemek… Her yerde O’nun haberini sormak ve sonra çözülen her düğüm karşısında buzlar gibi erimek… Sel olup çağlamak, başını taştan taşa vurup ağlamak… …