Nefsini terketmeden, Rabbini arzularsın, Hayvanı sen geçmeden, insanı arzularsın! (Men arefe nefsehü, fekad arefe rabbeh), Kendini sen bilmeden, Sübhânı arzularsın! Sen bu evin kapısın, henüz bulup açmadan, Ma’şûka kavuşacak, zamanı arzularsın! Dışarı üfürmekle, yakılır mı bu ocak? Gönlün Hakka vermeden, ihsânı arzularsın! Dağlar gibi kuşatmış, tenbellik, kardeş seni, Günahını bilmeden, gufrânı arzularsın! Konuk için evin yok, hiç hazırlığın da yok, …
Devamını Oku »Etiket Arşivi: Rab
El-Farabi’nin Büyük Duası
Bu çalışmada Muallim-i Sânî Fârâbî’nin “Duâ’un Azîmun li Ebî Nasr el-Fârâbî” adlı risalenin Arapça metninden Türkçe çevirisini verdik. Fârâbî bu duasında Allah’a inanmış biri olarak, saf duygularla O’na dua etmektedir. Bu dua metninde onun İslam dinini ve kültürünü bir olgu olarak dikkate aldığını ve onları önemli bir öncül olarak kabul ettiğini anlamamız mümkündür, bu da onun felsefesinin kaynakları hakkında bize …
Devamını Oku »